Fatma Kalkan Şiirleri - Şair Fatma Kalkan

****Dünyada****

Elinde kalemi yok yazmaya kalkar
Dünya malı mülkünü dizmeye bakar
Suların hedefi var bir yere akar
İnsan ise başı boş yaşar dünyada

Cananla oturduk dere boyunda
Gördüğüm bu düşten uyandırmayın
Islandık ter ile şubat ayında
Gördüğüm bu düşten uyandırmayın

Semaver içinde sevgi demledik

Gerçeğimsin aşkım aşkın özümde
Seninle mutluyum adın sözümde
En güzel baharlar açmış yüzümde
Unutmak mümkün mü gerçek sevdamı

.Günümü aydınlatan güneşi

Hz.Safiye (r.a) (Gülce Bahçe)

Kahraman bir kadını anlatayım sizlere
Huzur neşe yayılsın güller açsın yüzlere
Muhammede akraba o Ahmedin halası
O öyle bir hala ki halaların âlası

Halime Hatun (r.a) (Gülce Bahçe)

***
Mekke’nin havası yaramıyordu
Yeni doğmuş ana kuzularına
Analar saklayıp saramıyordu

Yüreğime vardır sözüm
Hüzünleri yazmam daha
Gülşen olur gülsün yüzüm
Niyetimi bozmam daha

Hasretle gurbet elleri

Bırak beni bırak gurbet
Ben sılama döneceğim
Burda yoktur saygı hürmet
Ben sılama döneceğim

Anam babam yok yanımda

Bu hayat Cehennem olmayacaktı
Neden sızım sızım dolumuz bizim

Açılmışken güller solmayacaktı
Kırıldı goncalar dalımız bizim

Güzel yaz günüydü açmıştı güller
Gördüğüm ruyadan erken uyandım
İstemem noktayı hatta virgüller
Gördüğüm ruyadan erken uyandım

Yarin yollarına gülleri derdim

Umutlarım Sır Gibi

Gökte bulutlar titrek sevgi ek bağıma yar
Güne güneş düşmeden gül açsın çağıma yar