Cıvıl cıvıldı çocuk sesleri
Mutluluk şarkıları söyleyen kuşlar gibi.
Mutluydu çocuklar,babalar,anneleri…
Sonra bir çift el çıktı,geldi
Bir ateş yaktı ortasına mutluluğun
Yangıdan kaçışan kuşlar gibiydi
Bilmek isterdim seni ağlatanı
Anlatsaydın anlardım
Belki de ağlardım…
Anlamasam da…
Senle yoğrulmuş senden olmuşum ben,
Biri varmış bu dünyada…Babammış!
Çok hisseder,çok yazarmış,ağlarmış.
Ne kadar anlatsa da anlaşılmazmış.
Bir gelincik kadar kırılgan,narin
Bir kelebek kadar ince, nazenin
Çocuk kadar ezik,ağlamaklı.
Ne kadar anlamsız kalıyor şu mermer taşlar,
Sen her yerindeyken toprağın...
Her yaprağında açmaya,kokmaya devam derken
Ve seyrediyorken nazlı nazlı dalgalanan bayrağı.
Ölmemişken...Ölmeyecekken dünya durdukça
Mayalamışken bedenin herşeyini bu toprağın.
Utandım insanlığımdan bugün
Annesiz kuzulara
Annelik yapıyordu bir köpek.
Bir anne ifadesi mübarek yüzünde
Kendinden olmayana sütünü veriyordu
Kendinden olmayana annelik ediyordu.
An gelir
Balyoz gibi olurum,
İnerim bütün duygulara
Umarsızlaşırım,
Kaskatı kesilirim.
Koca bir maziyi veririm toprağa.
Bu millet tek yürek 'kurtuluş! ' dedi
Erkeği kadını hep seferberdi
Kim 'sen örtülüsün,savaşma' derdi?
Savaştım...Kazandım...Ben bir anayım!
Akif 'İstiklal' i orduya yazdı
Çıkmazda bulduğum bir ince ışık
Uyanmak korkusu verdi içime
İlk kez oldum yüreğimle barışık
Huzur güneşi gibi doğdun içime.
Yüzüne bakmaya tutmazken yüzüm
Ne yaparsan yap seni bağışlayamam
Sen benim çizdiğim resim değilsin.
Yüzünü unuttum,sesin nasıldı?
Gönlüme yazdığım isim değilsin.
Harcadın boş yere tüm sermayeni
Nasıl ani girdiysen gönlümüze öyle ani bırakıp gittin
Sen ne tatlı,ne masum,ne sevimli kediydin.
Bir tabak yemek şükretmene yeterdi
Hani tatlı,börek-çörek,daha yok mu demezdin.
Bir karton kutu bile içini ısıtırdı
Yatlar,katlar,konforlu odalar da demezdin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!