hüzün çiçekleri,
katmer katmer açtı yine...
soldu yaseminler
sümbüller, menekşeler
vakit gece değil
bulutlar gizledi güneşi
gül, soldu solacak dalında
mevsim hazana mı döndü ne?
güneş üstüne yağmur yağacak
baharda fırtına mı çekacak ne?
ne halden anladım, ne de gönülden
çözemedim insanoğlu halinden
elimde olsa; güneşi siyaha boyardım,
sensiz dünyada aydınlık olmasın diye,
gecelerden ayı söküp atardım,
mehtap olmasın, yıldızlar ışık saçmasın diye...
elimde olsa; tüm çiçekleri soldururdum,
kokun çiçeklere karışmasın diye,
dostlardan selamı sabahı kesme,
bir tek dosta muhtaç olanı düşün...
terkedildim deyip, hayata küsme
ömürboyu yalnız kalanı düşün...
sen; daha güzelsin hem de çok gençsin
bırak, unutursun birkaç gün geçsin
gece sessizce yaklaşmakta
yine koynuma sokulmakta yalnızlık
içim titriyor, irkiliyorum
haykırsam da sesim çıkmıyor, duyulmuyor
kahretsin! ... kahretsin! ...
gözyaşlarına boğuluyorum hep bu saatte
Hiç düşünmemiştim çekip gidebileceğini
Konduramıyordum ayrılığı bize
Daha sürer diyordum bu beraberlik
Ama dün aniden gittin
Ve ben bittim…
Gözlerimden akan yaş için kusura kalma
sustum, yazmayacağım bir daha
anlatmayacağım duygularımı,
paylaşmayacağım hiçbir şeyimi,
ne aşklarımdan, ne acılarımdan
tek bir kelam etmeyeceğim...
başını şişirmeyeceğim saçmalıklarımla,
ne anlaşılmak istiyorum
ne de, anlamanı bekliyorum senden
içimde koca bir volkan kaynıyor
gözlerimde heran akmaya hazır
bozbulanık seller
bırak sorma hiç birşey
mehmet birliğine teslim oldu
yanına kendi gibi
ana kuzuları doldu...
özlem duydular analarına,
babalarına, kardeşlerine
hasretin en büyüğünü çektiler sevdiklerine
Herkesin babası var, dedim anneme
Benim babam nerede anne?
Sen şehit kızısın, dedi annem
Şehit ne demek ki anne?
İşi mi yani, ne zaman dönecek?
Neden şehit oldu ki babam?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!