Aynalar aciz insanların düşmanı,
Ya; düşmanın aynası kim?
Bir ayna kadar hükmün yoksa,
Düşmanın kadar gücün olsun
Belki birgün ayna olursun
Kimbilir olamadan kırılırsın
Bugünde gelmedi
Beklediğin değil mi?
Evet, burada sadece bir sen varsın,
Bir de için için andığın
O yüzden değil mi?
Hiç solmayacak sandığın
Günü kurtarmayla geçiştirilen DÜN
Bu GÜNÜ doğurdu
Bu gününse, ne olacağı belli değil........
Sende kınalı kuzu idin
Bir gül gibi avuç içindeydin........
Gittiğin yer güzel
Ne bahtı karalısın.
Sen ömründe her şeye geç kaldın. Hiçbir mutluluğa zamanında yetişemedin.
Biliyorum geç kalmak elinde değil, kaderin. Elinde olsa uçarak gelirsin.
Annenin ölümünü bile çok sonradan haber aldın.
Geldiğinde mutluluk sofrasından sana, sadece kırıntılar kalmıştı.
Dalıp dalıp giderdi gözlerin, ne hayal ederdin kimse bilmezdi.
Bir an,
Toprağa karışmış, bozulmaya yüz tutmuş
Yalnız parmaklarının ucu görünen
Bir el belirdi hayalimde
Etrafını saran toprağı kabullenmese de, cansızdı
Oldukça yoğun hareket etmekte olan, hücrelerin kesilmişti
Kurumuş, sararmış yaprakların
İntihar edercesine hazin dökülüşü
Bir anlamda
Ağaçların, eti sıyrılmış kemiğe dönüşü
Ahlaki değerler,kültür, görgü
Setler yıkılınca, köprüler gibi onlarda çöktü....
Dağı taşı buz tutmuş
Duygular kalmış Kar altında
Hayali kavuşmalar bile
İkinci bir emre kadar yasak burada
Soğuktan titreyen parmaklarımla
Basıp, gizlice telefonumun tuşlarına
Oldum olası sevemedim bu
Kurşunu şahlandıran barutu
Hoş olmasa da sonu
İki saniyede doğrultup namlumu
Basarım tetiğe korumak için mazlumu
Geldi işte kahrolası hiç gelmesinler de boğulası o an
Aklıma geldikçe uykularımın firar ettiği o beklenen son
Beni buralarda koyup kor gibi ateşlere atıp da gitti,
Gitme bile diyemedim,
Zaten bende gitme diye, yalvaracak derman bitti.
Ulaşmak ister kalbin bir şeye
Delice sürükler senide peşine
Sende uyup kalbinin sözüne
Sahip olmak için istediğine
Verirsin uğrunda her şeyi ateşe
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!