yaşıyorum
eh işte ile
idare eder arasında bir yerde
huzur için arayıştayım
heyecan için bekleyişte
mutlu musun diye soracak olursan
yalın ayakla bir çocuk ağlıyor
akıyor burnu
akıyor zaman
ve görmezden geliyor,
karnı tok, sırtı pek
adına insan denilen
’canın cehenneme’ dedi giderken
belli ki oraya gidiyordu
ve belli ki
yine canımı yakacaktı
canım benim
canım olduğunu
mavi önlüğüm yok şimdi
düğmesi hep bir kavgada kayıp beyaz yakam
mavi ile alakası olmayan kırmızı pantolonum
bir türlü seneye de giyemediğim
bir numara büyük ayakkabım yok
hep gülüp geçtim papatya fallarına
komik bir düşünceydi çünkü
beni sevme ihtimalinin
yüzde elli olması.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!