Arıyordum mutluluğu gözünde.
O çiçekti: yaşıyordum özünde.
O güzelim şiirvâri yüzünde,
Kahreyledi bir yabancı iz beni.
‘Hüzünlenmek için henüz çok erken
Ulaşmak istiyorum, çehre-i bercestene.
Anam babam uğruna, fedâdır Efendim.
Nefâset-i Nebi’nle, götür bizi cennete.
Mihr-i Zarâfetine hayranım Efendim.
Aşkta fedakarlık haddini aştı.
Bu aşkın uğruna ne verdin deme.
Sözün dönüp geldi bana ulaştı.
Hep gönül kırmayı severdin deme.
Onulmaz aşkımın bu son gününde,
Bana
‘ Niye aşık olmuyorsun? ‘
Diye soranlara
‘ Hüznünü görmemek için
Bakmazdım abimin yüzüne
Bir aşkının ertelerinde ‘
Ne zaman deniz kıyısında yağmur görsem
Şiir yazasım gelir.
Yağmur denize,
Deniz gönlüme, Gönlüm kaleme
Hüküm verir.
Cıvıl cıvıl kuşların yuva kurduğu,
An gelip âşığın derde durduğu,
İlhamın şairi birden vurduğu,
Bir şehîr ki sen ona şehîr deme. Ülkeye, kıtaya bedel bu belde.
Dilimdeki sözümsün.
Kış sonunda yazımsın.
Bazan kızarım ama
Çekilecek nazımsın.
Gönül yakan közümsün.
Uçurumun kenarındayım dostlar.
Ucundan tutacak dal verin bana
Koca deniz ortasındayım dostlar.
Kıyıya varacak sal verin bana.
Durdurulamaz hâlde kalbimin hızı,
Ber zaman sana bakıp bu kız benimdir derdim.
Kimse bakmasın diye siyah perdeler gerdim.
Sana destan düzdükçe diyordun bana ‘merdim’
Belki gözünde ışık, belki alnında terdim.
AYRILIKTA BEN
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!