Mıh gibi aklımda adın
Çivilenmiş gözlerin
Giryan oldu, yüreğim
Ben senin en çok sesini sevdim.
Yıldızları dökülmüş göklerin
Dostunu erkekçe seven kişi,
Pervane gibi özler ateşi.
Sevipte yanmaktan korkanların,
Masal anlatmaktır bütün işi.
Yalnızlığın dirheminde,
Göz yaşlarım ile secdede.
Beni affetmesi ümidi ile,
Rabbime yalvarır oldum.
Gönül bağlamışım şükrüme,
Koş da gel
Bir zamanlar
Seni uzaklardan arayan sesimi duyduğunda
Baba sarayını bırakıp, som altından arabanı koşturarak
Bana geldiğin gibi
Bana ummalı bakış atardın,
Şu aciz kalbimi yakardın.
Günlerce arkandan ağlatırdın,
Ne zaman insafa geldin sen?
Başkasından beni kıskanırsın,
Ölürsem sevgilim sana doyamadan,
Bir mezar kaz dır hiç ağlamadan.,
Tabutumun rengini isterim karadan,
Örnek olsun sevip de ayrılanlara.
Bir gün yolun düşerse mezarıma,
Kalbimde sadece sen,
Yokluğunda bir garip ben.
Gecelerde sensizken,
Özledim sevgilim gel artık.
Sensizlikten yansa da yüreğim,
Sevgisiyle yazara destek olur,
Okuyanı kitapla buluşturur.
Bize her konuda yardımcı olur,
Kitap Dostu'na teşekkür ederim.
Edebiyata bir çok eser katar,
Bugün de bir güneş doğdu gökyüzünde,
Yine sen gelmedin sevgili.
Senin ismini semalara haykırsam,
Gökyüzündeki meleklerin göz yaşları
Sel olup gökyüzüne düştü be sevgili,
Ama sen yoksun hala?
Sensizliğin Selaları şehrimde
Umut ışığı doğsada yüreğime
Sol yanım alıştı sensizliğe
Neredesin sevdiğim dön gayrı
Yalnızlığın adamı oldum ben
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!