Sevgili Nerissa
Bu dört duvar arasında hangi köşeye sığınacağımı henüz idrak edememenin üzüntüsüyle karşı karşıyayım. Baktığım her cephe sanki hareket ediyor ve üstüme doğru geliyordu. Kaçmam gerekirken ben savaşmayı tercih edip üzerime gelmelerini bekliyorum. Duvarlar üzerime geldikçe sıkışmışlığımın korkusuyla kurtuluş yolu arıyordum ki birden gözlerimi kapadım. İnanır mısın nerissa? Kapalı gözler ruhu seyretmenin en güzel şekliymiş. Kapattığım anda gözlerinle baş başa kalışım hatta berabar kahkaha atışımız bir film şeridi gibi akıp geçiyor. Ne ara ruhuma bu kadar işlemiştin nerissa? Ve bu o sıkışmışlıktan kurtulmanın en güzel yolu olmuştu?
Gözlerin nerissa gözlerime sende bana saklı olan bir aşk var der gibi bakmıştı. Kimselere verme onu dedin ve almayı unuttun. Sonra kendi hakkın olan bir aşkı o gün gözlerime hapsettin. Şimdi gözlerin diye bir cümle kurup onun güzelliğini anlatacak nice cümleler kurardım; yine de sen bu cümleme inanma nerissa çünkü ben sanmıyorum o güzelliği anlatacak kelime dağarcığına sahip olduğuma. Yalnız nerissa sadece gözlerine olan övgü geriye kalan yanlarının hiç bir işe yaramayacağı anlamına gelmez miydi? Mesela o kısa ve zarif parmaklarına, uzayan-kısalan saçlarına,gülüşüne,dişlerine,tenine hatta kokuna haksızlık olmaz mıydı? Sahi nerissa sen ne kokardın?
Annemin kapı önünde ki suladığı,göz bebeği gibi baktığı sardunya mı yoksa babamın gül fidanlarının dibine diktiği fesleğen gibi mi? Yoksa hiç birimi nerissa? Söylesene bana nerissa sen ne kokardın?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!