Fatih Kök Şiirleri - Şair Fatih Kök

karanlıkta fark edilmemek
öksüz bir çocuk gibi...
boyun bükmek çaresizce,
tutmak titrek elinde
uçurtması olmayan bir ipi...
bir gece Selamsızda ıssızda

Dün akşam;
Senden kalan son hatırayıda yaktım
Önce istemedim, titredim ve ürperdim
Çünki ben onu, hep sen diye sevdim
Ama seni azad etmem gerekti
Dumanlarınla birlikte seni

aşk vuslattan boşandı! yer gök ağlar şimdi
yıllardır susan sazım, hüzzâm a bağlar şimdi
hey garîb aşk öksüz kaldı, evvelinde yetimdi
durulmuştu, suskundu, delirip çağlar şimdi

01/02/2012 ümraniye

Sular yükselmemeliydi
kapatmamalıydı üstünü kumlar
ihtişamlı bir aşkdan kalma harabe gönlümün
Şimdi ne yana baksam dağ taş toprak ve deniz
ikimizde bu aşkdan muzdarip ve hederiz
Belki küser gideriz

bir yağmur lazım yüreğime şöyle sicim gibi
yıkamalı kanayan yerlerini
ama sarmamalı
yıkamalı ve gitmeli senin gibi

bir ateş lazım yüreğime şöyle kor gibi

Kaderimde vardı; yaşadım, geçti gitti...
Pişmanlık dağlarında yüreğimin sesi
Benliğimde bir iz; gidişinin gölgesi
Hayatımda artık, onunda var hissesi

Anıları sarsada o bitmeyen neşesi

bilmemki bu gece
hangi bilinmezlere gebe
bir ben var şimdi içimde
sana yakın, dünyadan öte
gizli gizli bir girdap var
karanlık bir kuyu içinde

sisli bir sabahda
buğulu camda
belirirken gülen resmin
yine böyle bir Kasım dı
buz gibiydi odam
küf tutmuştu duvarlar

Belki; ürkek bir çiçekdi yüreğimde filizlenen
Belki de; kırılmaya niyetliydi dalları bir güz günü
Ömür uzun, bir çok bahar olsada beklenen
Hiç bir çiçek senin kadar dindiremez hüznümü

fatih kök 31/08/2014 ümraniye

Mevhibe bitmez çile, hiç olayım istersen
Karanlıktaki gölge, yokluğunla yokum ben
Ötelerden haber ver, de ki '' ben hep burdayım
yağmur için de damla, gelemem huzurdayım ''

Mevhibe bir hayalsin, şekilsiz ve vücutsuz