Fatih Gülsen Şiirleri - Şair Fatih Gülsen

Tüm ömrüm le aşkına,
Öylece dalıverdim.
Dilinin ucu ile
Yarımca canım dedin.

Gözlerim şaşı oldu,

Zihnimi okumaya çalışmasana.
Devrilip, içimi dökmüşüm sana.
Beni uzaklarda arayıp dursanda,
Gömlek düğmen kadar yakınım sana.

Kapıyı açıp içeri giren adam
Kimmiş beni soran adam deyince
Öylece donup kaldı her şey
Kültablasındaki sigara bile söndü
Bardaktan çıkan duman firarda
Çay buz kesildi.

Ellerim ceplerimde karanlığa bakıyorum saygısızca.
Hafif bir rüzgar dürtüyor beni sırtımdan.
Allah diyorum her defasında.
Bir koku yayılıyor yarin sanırım.
Önce koku su sonra kısık bir ses;
Aşkım diyen ve

Yokluğunda o kadar çok taş attım ki
denize,
ah...
Dilerim denizde onları sana atar...

Senden nefret ediyorum, anlatmaya yok bir lisan.
Ayılıp bayılmayı bırak,toplansana gün bir nisan

benden sonra aşk defterin solundan verilir inşallah..

Zaman çamaşır suyu gibidir.
Dök yaşama…
Tertemiz bir sayfa açsın sana.

Güneş ışık saçıyor heryer karanlık.
Geceler aydınlık ayda karanlık.
Yağmurlar yağıyor yer ıslanmıyor.
Topraktan filiz filiz taşlar saçıyor.
Dünyanın sonumu geldi aceba..?

Bakışların o kadar transparan,
Sözlerin o kadar transparan,
Hallerin o kadar transparan ki,
Ne kadar aşık değilim desen de.
İçin gözüküyor!
Kalbin aşığım diye haykırıyor..!