Fatih Çınar Şiirleri - Şair Fatih Çınar

gün gelir
ıssız bir evde tek başına kalırsın
kadehler arkadaşın olur
duvarlarla konuşur
içer içer ağlarsın
bahçede köpekler vardır ve o kahreden sessizlik

el edip uzaktan gel deme bana
çaresiz derdimin çaresi kezban
ayrılık tahtını kurmuş bahtıma
gönlümün kanayan yarası kezban

bensiz yaşarsan bu yılda baharı

bu garip sessizlik yakışmıyor hiç sana
küsme kutsal ayasofya fatihin torununa
ne oldu şimdi beş vakit okunan ezana
seni böyle susturan zihniyet batsın

hediyesin bize fatih sultandan

saatler onikiyi vuruyor gece
bir durgun deniz bir ben uykusuz
gözlerim hep yolda kalbim derinde
bir deniz feneri bir ben uykusuz

dalgalıdır gönlüm denizler durgun

sen gittin ya
şimdi herkes
biraz sana benziyor
bütün caddelerde sen dolaşıyorsun
sen varsın bütün fısıltılarda
kulaklarım arsız

eski türk filmlerini bilirmisin
hani aşkına karşılık bulamayınca
kötülük yapan kötü adamlar vardırya
işte artık bende
onlar gibi kötü bir adamım
bütün iyiliklerimi

bazen bir öküz olsaydım derim
otlanırken öyle
gelip geçen trenlere bakmak
isterim
duygusuz aşksız sevdasız
ama

gönlümdeki yangını bilirmişcesine yağıyordu yağmur
benimse gözlerimde yaş vardı aklımda yalnızca biri
ayaklarım gelmek istiyordu sana dinlemiyordu yağmur çamur
gökyüzü ağlıyordu gökyüzü delinmişti sanki

dostlarım toplanmış nafile nasihat ediyorlardı bana

sigaramda duman duman
bitirdim seni derken
içime çekmişim seni bilmeden meğer
yürüdüğüm yollarda unuttum seni derken
o yollardan geri dönmüşüm meğer

biz bu kentlere yerleştikte
bu kentler bize yerleşemedi kezban
ve sessiz bir çığlık gibiyiz şimdi
bir isyan anında çıktı çıkacak

şehrin neonları