Fatih Çınar Şiirleri - Şair Fatih Çınar

hayayı yaratan haya ederde
sen oturmuş ayşü dem eylersin
tövbe kapıları açılmış aheste beklerde
sen hala girmemek için niye inat edersin

yalan dünya
bir köprüsün
sadece geçiyorum
senden
ve vazgeçiyorum senden
gelme üstüme üstüme

beşerin kalemiyle yazılan yasalarda
hak mürekkebi kullanılmazsa
tam bir adalet sağlanamaz

bugün en mutlu günüm bitiyor tüm özlemim
anne yanına geliyorum gülüyor bak gözlerim
sanki kahpe bir pusudan çıkar gibiyim
bir fırtına dağıtıyor sanki ufkumdaki kara bulutları
adeta uçar gibiyim anne şehir gitgide küçülüyor gözlerimde
ellerini hissedebiliyorum

benden ne köy olur
ne kasaba artık
unutmuşum tüm sevmeleri
yaralanmış içimdeki güvercin
sevda yağmurları ıslatmaz olmuş bedenimi
benden ne köy olur

aydınlık çırılçıplak karşımda
kadınlar çarpık bacaklı
güzeller bile güzel değil
tozlu bir tablo gibi şehir

gündüzler bana ait değil

vur emri çıkarılmış ardımdan
kapına gelemem anne
üzülme
bu ilk vuruluşum değil sırtımdan
bilmem kaçıncı kaçışı bu ayklarımın
ve ellerin bağrında kaçıncı uyanışın

tövbeye muhtaçken tövbemin ahı
usulca bir kapı açıldı karşımda
göz gözde görünce allahı
iblis kör oldu yanıbaşımda

cana
canan ne gerek
canan canın
içinde
can canana olsa gerek
binbir can

doğumu bile dertli kederli geçmişti
annesini tarlanın ortasında tutmuştu sancı
annesinden göbek bağını ölüm kesmişti
hayatı bir romandı acıların kadınıydı

ayları yılları dert selinde akıp durdu