ruh hali müsait öldürmeye
Teşebbüs etse inecek birkaç kişi
yalandan,düşle gizlemek kolay
ateşe vermek yıpratmak çehreyi
inanmak var olduğuna
nice yok olanın.
Sancısı artıyor bu vakit yüklerinin
gözün değdiğinde zamana
Sabaha yürürken dumanlı.
Çözdüğünü sanıyorsun
Düğümleri.
Gidişin soğuk iklim bende
soğuk sesinde hiç duymadığım
nihavent şarkı vazgeçişim.
Koy beni uzaklara,
bir yanım sende kalsın
bu ter kokusu bu renksiz resim.
Böyle soğuk keskin,nefes benzeri içime çöktü,
çiçeğin bahara patlaması kadar ani,farkedilmez.
Ve önemsiz,ölümse son,ip-bıçak ayrımı kadar
Yelkovan hep hoşgeldine yürüdü kör-topal
isyana alışık,başkaldıracak kadar korkak!
zaman ve sevdam işgal altında,dayanamam
Kedi gezdiriyor belinde yine o matem
Bağlı. Hem hayattan kopuk sallanırken ruhu ipte.
Kedi masum ve habersiz
Kum arıyor. Kim yalnız o hep kalabalık.
Hüzne boğulup elleriyle delerken etini
Ve ağlarken
bölünmüşüz farzet
uğuldamış sessizlik bozulmuş bütün oyun
belkide dudaklarında bir mutlu eylül
can vermiş çırpınarak..
baharın sevinci düğümlendi yaşımıza
Toprağımda ot bitmez. Gariptir aynada görürüm kendimi.
Şahidim üstelik yaşadığıma. Varım. El ayak
Kan et yığını.
Denizim kurudu. Gözlerim de.
Geçer mi acın. Daha da deşer mi ruhumu.
Çember yuvarladığın gündeydi sevinç,
düştüğünde kanayan yerine koydun acıyı
sonra şekli değişti farketmeden.
Kin büyüttüğün karanlık,hani korkuna sebep,
kim derdi dost diyeceğini gün gelip.
Kendi etrafında dönmekte vakit
aynı yürümek,harcanan saatler aynı..
Emek vermekten uzak bir geçmiş
geçen-geçiren aynı,
azapta.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!