Göklere çıkarmıştım seni.
Hani, mavilerde hiç izin yok.
Beni hiç beklemeden,
Topraklara mı karıştın?
Cennet sanmıştım seni.
Seni beklemediğim anlarda kendimi seni bekler buluyorum.
Hayali konuşmalara kapılıyorum seninle hiç fark etmeden.
Beklemek konusunda o kadar çok deneyimim oldu ki,
Artık bırak konuşmayı, hayalimde bile seni bekliyorum.
Sana ulaşmak sanırım imkansız, biliyorum.
Bekleyen tarafta olurum yine ben,
Sanırım yollar benim işim değil.
Sen mutlu bir yoldaysan eğer,
Bir ömür beklerim, bu sıkıntı değil.
Beklenen olursam belki birgün ben,
Her bulut bir merdiven.
Yukarıya çıkmak için ışıklı adımlar gerekli.
Kalbinde güneşin varsa eğer,
Belki de umut etmek yeterli.
Her adım bir yalvarış.
Sonsuzluğa ulaşmak için beyaz hayaller gerekli.
Beni görmezden gelme.
Sömürge imparatorluğu kurdun gönlümde.
Şimdi her taraf sen olmuşken,
Her saat, seninle yaşanmayı beklerken,
Beni görmezden gelme.
Hayatımızda bazı zamanlar vardır ki,
O anlar seçilmiş vakitlerdir, şiir gibidir.
Bazen seçilmiş vakitleri sevdiğimiz sahiplenir ki,
Gönlümüze el koyandır, kilit gibidir.
Bazı zamanlarımız ise kimsesiz anlardır ki,
Bekliyorum,
Ama gelmeyeceksin biliyorum.
Peki sen bilir misin hiç?
Her zaman değil de,
Sadece ara sıra aklıma gelmeliydin.
Ne kadar süre geçti, yıllarımızı birlikte devirdik.
Bir aradaydık hep, el ele verirdi kalplerimiz.
Bazen canımız sıkılırdı, bazen iç çekerdik.
Ama hep çözüm olurduk birbirimize biz.
Öyle bir arkadaştık ki, bitmez tükenmezdik.
Zamanda demlenip saatleri bir ömre çevirdik biz.
Gerçekleşmeyen anılarda arıyorum hep seni.
Yaşanmayan dünyaları paylaşıyorum.
Sen olmadan seninle konuşuyorum sürekli.
Çaresizliklere yeni şehirler kuruyorum.
Hem yoktun hem de çoktun sen bende.
Her geçen zaman daha da karışık,
Gerçi bu gönül yağmalanmaya alışık.
Güvenmek bu kadar mı imkansızdı?
Şu hale bak, bütün aşklar bulaşık.
Kalbimde kalmadı ümide uzanan bir ışık.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!