dün akşam seni düşünüyordum yine
tesadüfen camdan dışarı ilişti gözlerim
çok sevdiğin kar yağıyordu,yavaş yavaş
o an sanki yüreğime yağıyordu karlar
içim ürperdi birden ve hatırladım imkansızları
beyazlar içinde siyahlar giydim çıktım dışarı
uzaklardayım karagülüm
içim daralıyor,kararıyor
senin yokluğun mu,bilmiyorum
ilk günler olur böyle diye;
kendimi avutmaya çalışıyorum
seni severken öylesine bağlanmışım ki
gözlerine
bir daha bakamam sanmışım başka gözlere
ama uzun bir aradan sonra bir yürek çekti beni kendine
nasıl olduğunu anlamadım bile, sevmişim habersizce
senin kadar olmasada bağlanmaya başlamışım
meğer sen, bir bebeğin yüzündeki saflık
ezilen bir halkın çaresizliği
riyakar bir insanın öteki yüzü
vardar nehrinin uysallığı ve sadakati
emekleyen bir çocuğun sevinciymişsin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!