Fasl-ı Dünyâ Şiiri - Muhammed Türe

Düşüp bezm-i elestten biz cihândan aşmaya geldik
Emeldir mâsivâ seddin yıkıp da taşmaya geldik

Bu dünyânın belâsı lutf-i Rahmân'dır bilen bildi
Belâ-yı aşka arzûmuzla ondan düşmeye geldik

Nebi Âdem cemâlullâhtan ayrıldı ayak bastı
Sebebdir pis cihândan biz cinâna koşmaya geldik

Lakırdı etmeye ömr-i fenâ azdır a kardeşler
Hüdâ'nın ismi dilde aşkı dilde coşmaya geldik

Ne meyyâl ki bedenler arzın üstünde bekâ ister
Filizlensin diye rûh toprağı az eşmeye geldik

Ölüm var dost sakın aldanma dünyaya rezâlettir
Cihânın karnını biz mevtimizle deşmeye geldik

Sakın Hilmî sen aldanma bu dünyânın suyu kirli
Biz âb-ı aşkı aktıkça tükenmez çeşmeye geldik

Hilmî

Vezin: Mefâîlün/mefâîlün/mefâîlün/mefâîlün