Olgu dedik, uzak sandık,
ama kapı çoktan çalındı.
On beş gün yetti,
gizlenen niyet açığa çıktı.
Sandıkta kaybedilen
Latin Amerika tipi başkanlık hayali,
sokaklarda patlayan bombalarla,
sahte bahar sözleriyle
geri çağrıldı.
“Çözüm” dediler,
ardına ölüm gizlediler.
Analar ağlamasın diye
gözyaşını silmek yerine
yeni mezarlar kazdılar.
Halk umutla oy verdi,
ama umut yine zincire bağlandı.
Syriza’nın Yunan topraklarında yediği
“troyka tokadı” neyse,
burada da aynı ders yazıldı:
sistemin içinde kalarak
sisteme karşı olunmaz.
Küresel patronun gözünde
ne demokrasi var,
ne özgürlük—
sadece sermayenin dokunulmazlığı,
sömürünün kutsallığı.
Barzani’ye yol açanlar
başka bir Kürt hareketine
hayat hakkı tanımaz.
Destek dedikleri,
yok etmenin hazırlığıdır.
Katliamların sisinde,
saldırılar ve operasyonların perdesinde
tek bir hedef duruyor:
kitleleri yormak,
illallah dedirtmek,
“güçlü bir hükümet” için
teslimiyete sürüklemek.
Ve baş, çoktan baş olmuş,
sadece koltuğunu bekliyor.
Korkunun gölgesinde,
provokasyonların kanında
Latin Amerika’dan ithal edilmiş
bir başkanlığın resmi çiziliyor.
Ama unutulmasın:
faşizmin kapıdan içeri girmesini
ancak işçi sınıfının örgütlü gücü durdurur.
Ve o güç,
sosyalizmin kızıl bayrağıyla
mutlaka yükselecektir!
Kayıt Tarihi : 1.10.2025 12:01:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!