Fasarya Şiiri - Nuh Karaaslan

O günlerde;
Orkideler açmıştı,
Renkleri fuşya...
Bütün saklambaçlarda,
Dileği tutamadık, seninle.
Başladı fasarya...
Tazı gibi kaçtı ömrünce...
Kırmızı benekler vardı kapıda.
Açılacak denmişti oysa...
Begonvillerle sarmaş dolaştık .
Güllerin ise dikenlerinden kurtulamadık...
O günlerde;
Hayallerimiz de küçüktü,
Bedenimizde.
Bütün saklambaçlarda,
Dileği tutamadık, seninle.
Fasarya da fasarya...
Tazı gibi kaçtı ömrünce...
Büyüdük;
Mahzensiz şarap olduk...
Rakı ne ki;
Seni içiyorum sensizliğimde...
Şimdi;
Fuşya renkli orkideler,
Sarmalandığım begonviller,
Ve dikenli güller...
Senden bana amade.
Dilek ise; gaipte!
Bitti fasarya..