Farzimahalde Şiiri - Seyfi Karaca

Farzimahalde,
Topragin sesini sözünü duyar büyür
Arkta agcelerde gertne bölüklerini evsinen karpuz kavun
Toprakta uzanir yatar büyür kollari birlestikce irmak olan öksüz süyemler
Daglardan esip gelinceye kadar gün günes yagmur rüzgar
Tenekedeki kasimpatilar ömründe dahi olsa hükmü gecmeyen tedavülün
Azgin yorgun yilgin sapkin ve bitkin,
Tabela arkalarinda durup saklanarak bellekten bilincten harabeye
Ruhunu bedenini teslim etmis bozulmus insan
Ve yagmalanmis yikilmis dünya diyarinda ilimsiz ikrarsiz hercü merc..
Kime ihbara sitem edip gideydi musa
Isa hangi carmiha urbasini uckurunu
Tarihsiz ve talihsiz kacinci miladi sifirlayarak aska küskün
Takip eden yüzyillardan yükünü almis derinligin duvar diplerindekinin
Kesitler araligina kök salan öpüsüp sevilme arzusuyla öglenden sonrasi yok
Sökülmüs aksam, geceyse pusatsiz aziksiz yildizlara firar
Kuzey dogu yellerinden esip gelendi oysa tanri daglari
Seyhun ceyhun elbisesindeydi amuderyalar,
Cukurovaya kadar seyhan ceyhan diye söyleye kutuptan merihten
Sögütler gölgesinde kavakli beldelerde
Bozkir türkülerine yanan ateslerle davar sagma vaktine kalmayip
Annemin kilteleri küpeleri boncuk boncuktu
Bakraclari ve helkeleriydi sevgi vucudunun pinarlara yakin bir yerindeydi
Sahanda dilim oluncaya kadar bile gecti gecmedi
Hurdaya cikan vagonlarini kainatin karanligina devirip yikan trenlere
Baykusun her tarafa dönüp dikizleyen kesif bakislariydi
Ordan itibaren haritasi izi yüzü yoktu yeryüzünün,
Tepe takla döndü zaman zuhur insan canavarlasti
Canavar insan..
Geceyi sabaha cikarmayacagi belli kökten sicilden koparak dünkü yarin
Ikindi oldu kirda kiraclikta birden bire
Zümrüt kozasinda ev bark iken taskent semerkant buhara
Vadesi olmayan kum saatindeydi, sogulup sönüverdiginde evraksiz cira
Topragin teninde beyaz kanayan sütlegenlerle
Essah yalan hersey, birbirine yitip kayboldu

Kasim / 22