Farzet ki... Şiiri - Mustafa Akyol

Cümleten boğazıma diziliyorlar
Senin yanındayken cümleler
Gözlerimin içine bakman için
sana yalvarıyor bu gözler
Anlıyor musun, anlamıyor musun
anlayamıyorum bir türlü.
Ya da farzet ki
anlamazlıktan geliyorum..

Elin vücudumun
herhangi bir yerindeyken
Bedenim ruhuma değiyor,
ruhum sana..
Anlıyor musun bilmiyorum
bilmek istiyorum.
Ya da farzet ki
kendimi avutuyorum.

Anlamak için
çaba mı sarfetmiyoruz dersin?
hangi çabadır ki o
iki gönlü birleştirsin?
Elin uzakta benden
ama ben nereye değsem
seni hissediyorum
parmak uçlarımda.
hissetmek istediğimdendir
belki,
bilmiyorum.
Ya da farzet ki
bilmek istemiyorum.

Teslimiyet duygusu bendeki
sana kendimi teslim etmişim
senden kendimi almak yerine
gelmenizi istiyorum ikinizin de
beklentiler değil midir
hayatı anlamlı kılan?
aşk değil de nedir
bu içimde yayılan?
Anlam mı veremiyorum
yoksa anlatamıyor muyum?
sana söylemeyi çok isterdim
ama söyleyemiyorum.
Ya da farzet ki
söylemeyi bilmiyorum.

Anlaman gerek beni
bu yük ağır gelmeye başladı
gönlüme ve gözlerime
gecelerim başucumda
gardiyan misali bekler.
Sabah olunca guneşle
nöbet değiştirirler.
ben yine mahpusum,
yattığım yine damım.
Umrunda değilsem eğer
farzet ki
bu şiiri hiç yazmadım.