Farz-ı Misal Şiiri - Seyyide Yılmaz

Bir masal dinlemek istedim;
İçinde ben, sevdiğim renkler ve güzel şarkılar olan.
Aslında, bir masal olmak istedim;
Sonu mutlu, ortası ahenkli, bir tekerlemeyle başlayan.
Oysa ana haber bültenleri gibiydi hayat;
On haberden sekizi acıklı...
Bense gazetelerin üçüncü sayfa haberlerine hiç bakmayan,
Sadece son sayfaya ve hafta sonu eklerine meraklı.
Ama görmezden gelmek,
Hiç olmamış, yaşanmamış yapmıyordu olanları.
Ben yine de olmamış farzettim...

Bir şarkı söylemek istedim;
İçinde sen, sevdiğim masallar ve güzel renkler olan
Aslında bir şarkı olmak istedim;
Müziği hareketli, sözleri neşeli,içi kıpır kıpır yapan.
Oysa hicaz makamı gibiydi hayat.
Dinlerken gözyaşları akıtan.
Bense ağlamayı hiç sevmedim
Gözyaşlarımı, annemden ve çocukluk arkadaşlarımdan başka
Kimseye göstermedim.
Ama kimsenin görmemiş olması
Yastığımın ıslanmadığı anlamına gelmiyordu
Ben yine de sabah uyandığımda
Yastığım ıslanmamış farzettim...

Bir resim yapmak istedim;
İçinde biz, sevdiğimiz renkler, şarkılar ve masallar olan.
Aslında bir resim olmak istedim;
Renkleri canlı, bakanın içinde yer almak isteyeceği bir resim.
Oysa soğuk renkli, soluk portreler gibiydi hayat
Eskitilmiş duygusunu ruhlara salan
'Karanlıkta görsem, çığlık atarım' hissi uyandıran
Bense karanlığı hiç sevmedim.
Gözlerimi kapattım elektrikler kesildiğinde
Açsam, aydınlık olacakmış gibi düşündüm.
Ama gözlerimi kapatmış olmam
Zifiri karanlığın içinde olmadığım anlamına gelmiyordu.
Ben yine de öyle farzettim...

Ve farz-ı misallerle geçerken hayat
Bir gün, uyanmak istedim
Tatlı kadar, acıyı da ekşiyi de hissetmek,
Üşümek, haykırmak, ağlamak istedim
Ama öylesine körleşmişti ki hislerim
Hiç birşey hissedemedim.
Ne bileyim, belki de ben
Öyle farzettim...