Adı "can" olan kula kanma gönül;
dost görünür, haindir özü!
Dilhun kalırsın, riyakardır hası!
Yüreği gibi yarımdır sözü!
Perde arkasından
görmüştüm tüm oyunu
Sahnede yalanlar,
ben de doğrucu suflör
Seyirciydi tüm yalnızlar,
Hardal sarısı dolmuş
dolmuş
Küçük kız ortalarda bir yer kapmış,
oturmuş
Sağı solu
sabah ölüleriyle dolu;
Yanlış söylenmiş şarkılarla
doludur bu bataklık
Doğru okudukça
saplanıyorum dal-çık,
balçık
Dört göz
Faruk'un devri değildir fetret!
Bir dönem olmaz ki hakiki samimiyet!
Hakkı vardır iki cihanda,
biraz daha sabret!
Bir ekmek misali
yüreğimi böldüğüm geceler gelir hatrıma
Utanır şarap şişesi,
yere bakar, bir benim aklım gelmez başıma
Sigaram çığlıklar içinde
kıvranırken kül tablasında
Anılarımı çalıyor bu dünya
Yorgun, bitkin yine yüreğim
Ağlamaklı bir sevdada
mavisini kaybetmiş gözlerim
Günlerimi yitiriyorum bur'da,
Şiirlere sarılır hecelerim,
rüyamdaki sen gibi
Sana fedadır gecelerim,
yanıp tutuşan ben gibi
Romansın kalp yanımda,
Beyaz, açık renklere ne kadar analık yaptı?
Bütün kapalı renklerin atası siyah mı?
Siyahla beyaz!
Beyazla siyah!
Kardeşlik ana karnında başlar!
Abla-ağabey olan karındaşını kollar!
Ana-baba ister mi ayrı kalsınlar?
Bu ayrılığa şahitler, kemikleri sızlar
Köye gitmek bize haktı, zulüm oldu;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!