Sadece yalnızlığın olduğu bir dünyada,
Benimle yaşamaya var mısın?
Hayatın en mutsuz gününde,
Benimle olmaya var mısın?
Gecemi aydınlatan ateş,
Gönlümü aydınlatan sevgisin,
Çünkü hayatımın tek ışık kaynağısın,
Sen, tüm özelliğinle...
Pırlantadan, elmasdan, tüm madenlerden,
İsterdim ki,
Senden kopmak,
Kalbimden söküp atmak,
Bir daha hiç hatırlamamak,
Ama elimde değil.
Kader mi senden kopamamam,
Kalbimi ayıramamam,
Yalnızlığımı paylaşamamam,
Hislerimi hissettiremem...
Kader mi aşkımı sadece sana adamam,
Kara tenin bana yalnızlığımı,
Sana olan kutsal aşkımı,
Varlığımın sana bağlılığını,
Ruhumun ateşini hatırlattı...
Saf ruhun bana kaderimi,
Kalbimde ağrı sızı,
Gözümde çeşme yolu,
Aklımda Selim şuuru,
Sen sensizliğin ne demek olduğunu nerden bilirsin.
Gönlümde bir boşluk,
Gidersem birgün bu diyarlardan,
Koparsam eğer aşkların en güzelinden,
Ayrılırsam senin o eşsiz gözlerinden,
Ölürüm sensizlikten.
Kaçarsam en kutsal duygudan,
Her gece yattığımda uyuyamıyorum,
Gitmiyor aç, susuz çocuklar gözümden,
Silinmiyor o kahredici görüntüler aklımdan,
Ellerim titriyor ruhumla beraber acıdan.
Her uyuyuşumda sefilleri görüyorum,
Güzel gözleriyle içimi aydınlatan,
Tatlı sözleriyle yüzümü güldüren,
Kara saçılya özelliği barındıran,
Adı bende saklı olan güzel.
Gülücükleriyle etrafa neşe saçan,
Sana öcü diyemem,
çünkü günümü aydınlatan meleksin...
Sana git diyemem,
her gelişinde yüzümü güldürensin...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!