Farklı Olmak için Egoistçe Spor

Yıl 2007;
dünya bir yere geldiğini sanıyor.
iklimler kudurmuş bir yandan
ırgalamıyor hiç kimse;
herkesin gözleri kapalı
kucaklarda patlamak üzere ateşler
ama ne gelir elden
son alarmlar çalana kadar
yola devam...

düzenli sporla yıkıyoruz ruhlarımızı bazılarımız.
beden tam anlamıyla eğitiliyor
o da yüceliyor ruha doğru
ve ruha el veriyor
ona yükselme rampası oluyor
tabii amacı aydınlıksa kişinin...

düzenli spor yapanlar
bir şekilde daha güçlü
daha zinde
daha dinamik gerçekten
bunu kendileri herkesten iyi biliyorlar.
şimdilik bunun meyvelerini
ortama göre bir farklılık
bir irade gücü
bir orijinallik olarak algılıyorlar.
herkes öyle bir batmış ki zamanın bataklığına
azıcık ritmik zindeliği yakalayınca insancıklar
kendilerini uzaydan inmiş Griler gibi güçlü görüyorlar.
parmakla gösterilen soylular psikozuna giriyorlar.
ve sporun ruhu da törpülemesi gerekirken
çoğunda bu da tersine işliyor;
egoistleşiyorlar! ..

bir zaman var ki sözü edilen;
gelecek...
az kaldı...
o zaman
heryer zaten aydınlanacak
ışığa doyacak madde.
sular sadece su gibi
yapraklar pırlanta gibi parlayacak.
çevremizi saran madde
insana tatlı bir uyuşukluk verecek.
adına huşu denen kendinden geçme hali...

işte o zaman herkes zaten zinde olacak
bedenlerde ne bir fazlalık,
ve akıllarda ne egoistçe
fazladan mal edinme tutkusu,
başkalarının kuyusunu kazıp
üzerlerine basıp yükselme güdüsü olacak.
herkes
ya da şöyle diyelim
-kalan herkes- zaten düzenli sporda olacak
çünkü buna zamanları da olacak.

işte o zaman zorunluluktan değil
zevk için ve ritm yaratmak için spor olacak.
bakalım
bugünkü spor meraklılarından kaçı yine spor yapacak?
egoistçe iyi hissetmek
farklı olmak için olmadığında spor
ve heryerde, herkeste olduğunda
bakalım
kaç kişi yine sporu sevecek...

*****

Yıl 2007...
bazılarının beklediği noktaya daha da yakınız.
hala dünyada bazı insancıklar
belki severek
belki farklı olmak için spor yapıyor.

(Ocak 2006)