18.07.1964 Kırşehir- Mucur
Otizmli çocuklarım, sanki dünya güzeli,
Güzellikler içinden hassas ve de neşeli,
Anneler de gelmiş ki onlar, otizmli çocuk,
Yanlarında öğretmen ellerde birer gocuk,
Ön bahçe içerisi, her yaştan bir çocukla,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta