Farklı Şiiri - İbrahim Yay

Farklı... Nerede kalmıştık? Yine?
Elime bir meyve aldım tutuyorum.
Ne olsa sizin için kabul edilebilir olur?
Dalından koparılan bir meyvenin hikayesi...

Kendime bir elma aldım, ısırdım ve durdum bir an.
Aslında onun bir canlı bitkiden çıktığını hatırladım.
Isırdıkça tadı farklı gelmeye başladı... Ölü gibi...
Tadı, lezzeti, sulu kıvamı bir anda yok oldu.
En son çöpe attım arkasından ağıt yapmadan...
Çünkü yaşattıklarının bedelini böyle ödeyebilirdi.

Bir yandan bakıyorum da sadece benim kararım.
Kısaca ne bekleyebilirsin ki şu hayattan?
Benim farklıdan kastım; taze ölmüş düşüncesi.
Meyve sebze alırken taze bu diyoruz aslında.
Mesela balık et alırken de aynı durum geçerli.
Bizim meyve, sebze ile aramızdaki bu ilişki,
Git gide saçmalamaya başladığımı gördüğümde,
Sanırım anca o zaman son bulacak :)

Uzatmadan, uzattım ama sadede gelirsek kısaca;
Düşüncelerin her birini bir zincir halkası olsun.
Bağladıkça bağlayın, uzattıkça uzatın durmadan.
Bir şey tüketiyoruz ama farkında olmadan,
En uzun zinciri elinde tutan her zaman yıpranıyor.
Ağırlığından, maneviyatından, yardım alamadığından.

Asıl olay ise zinciri kaldırabilmek değil malesef.
Gerçek olan o zinciri eritecek kadar güçlü irade ile,
Büküp, kırıp, eritip yeniden şekillendirebilmek.
İstediğin gibi veya sonunda olması gerektiği gibi.

Elinize aldığınızda hissiyatı hoşunuza gidecek kadar,
Ağırlığı sadece maneviyatında kalacak kadar,
Parlaklığı gözünüzü, keskinliği elinizi kesecek kadar,
Parlatın, bileğileyin, işleyin ta ki en güzeli olana kadar.

En son çıkarın ve birbiriniz ile savaşın bu silahlarla.
Kim kimi yener kimler berabere kalır görelim.
En son en güçlüleri yeniden işleyip muhteşemi,
Tek olan silah ile en mükemmelini yapalım...