Zihnimin kuytularında beni entegre etmeyen düşüncelerin varlığı canımı acıtıyor. Bir zamanlar varolmanın yokluğunu yaşarken şimdi ise büsbütün yeniden can bulan düşler ve düşüşler... Hissizleşiyorum ama bir yanımda baharın en güzel gününü yaşıyor. Garipp!! Mecbur harman oldum bu deli fırtınanın ortasında bir sağa bir sola savruluyorum bende. Sonrada bir kaç gözyaşıyla taçlandırıyorum maksat adet yerini bulsun öyle değil mi Bayım?...Kendimden kaçıp en çok kendime yakalanıyorum...
Sairimsi yazar...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta