Zihnimin kuytularında beni entegre etmeyen düşüncelerin varlığı canımı acıtıyor. Bir zamanlar varolmanın yokluğunu yaşarken şimdi ise büsbütün yeniden can bulan düşler ve düşüşler... Hissizleşiyorum ama bir yanımda baharın en güzel gününü yaşıyor. Garipp!! Mecbur harman oldum bu deli fırtınanın ortasında bir sağa bir sola savruluyorum bende. Sonrada bir kaç gözyaşıyla taçlandırıyorum maksat adet yerini bulsun öyle değil mi Bayım?...Kendimden kaçıp en çok kendime yakalanıyorum...
Sairimsi yazar...
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta