Zihnimin kuytularında beni entegre etmeyen düşüncelerin varlığı canımı acıtıyor. Bir zamanlar varolmanın yokluğunu yaşarken şimdi ise büsbütün yeniden can bulan düşler ve düşüşler... Hissizleşiyorum ama bir yanımda baharın en güzel gününü yaşıyor. Garipp!! Mecbur harman oldum bu deli fırtınanın ortasında bir sağa bir sola savruluyorum bende. Sonrada bir kaç gözyaşıyla taçlandırıyorum maksat adet yerini bulsun öyle değil mi Bayım?...Kendimden kaçıp en çok kendime yakalanıyorum...
Sairimsi yazar...
Kayıt Tarihi : 21.9.2020 14:15:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Rukiye Çelik 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/09/21/farkli-24.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!