Farkındalık Şiiri - Serdem Sarıtaş

Unutulmuşluğun sancısı içimde ordan oraya dolaşırken anladım;
Sözüm söz derken arabada çalan şarkıda,kalpten gelerek çıkmamıştı o sozler ağzımızdan. Nerden geldi de cıktı onu da bilmiyorum.
Çıkmasaydı ve ben sadece şarkı söylüyoruz deyip geçiştirseydim.
Geçiştiremedim..
Yatay geçiş yaptım sonra yalnızlığa.
Benim yatmadan,üşenmeden bi iş yaptığım da görülemezdi zaten.
Kaybedişim,unutulmuşluğum biraz da bu yüzdendi belki de.
Ne de olsa herkesin işine yaradığı kadar yaramadığı kader ..
Kaderim buydu belki de bilmiyorum. Klasikleşmek benimde hakkım.
Sonuçta başarılı bir kadın yerine, yalnızlığa yatarak geçen bi kadını kimse tercih etmezdi.
O da etmedi..
Etseydi,başarılı olurdum onu kazanma konusunda ve.. ve o andan sonra kazanacağım hiçbirşey, kalbimin vücudumda olmadık yerlerde atmasına neden olmazdı...