Farkında değiliz, ölüyüz bizler aslında
Yaşayan birer ölüyüz, değiliz farkında
Ne yaptığımız belli değil, amaç yok aslında
Düşünmüyoruz, yokuz o halde esasında
Karışanımız yok, vakit çok boş, neciyiz
Hadi döşeyelim taşları, kahveciyiz
Biz bu sahnede nasıl sahneciyiz
Televizyon seyrederken ömür tüketiciyiz
Düşünüyorum o halde varım ne demek
Düşünürsen bulursun düşünmek bir emek
Amaç değil yemek için yaşamak
Bil ki amaç yaşayacak kadar yemek
Örümcek bağlamış beynimin hücrelerine
Bir hain girmiş hayatımızın evrelerine
O kadar ki heyecanlıyız, tahammül yok
Maçın onbeş dakikalık devrelerine
Uyansak artık bu uykudan kendimize gelsek
Bizi saran bu ağı bir ateşle delsek
Suçumuz da yok aslında doğuştan kelsek
Zaman da çok hızlı birşeyler yapmamız gerek
Ne suç arayalım, ne suçlu bulalım
Bir işin ucundan da biz tutalım
Yaşımız kadar köhne bedenimizi
Bir cimcik atalım, uykudan uyanalım
Bu kadar kara devir yeter artık
Çok zevk aldık herşeyden bıktık
İyi olan herşeyi kendi elimizle yıktık
Ruhumuzu korkuttuk bedenimizi yırttık
Yıllardır beklediğimiz günler bizim
Hep o günleri bekledim şahittir izim
Suya yazı yazmadık, biz dalgaydık
Ses gibiydim, bazen tok bazen tizim
Kayıt Tarihi : 9.5.2005 12:49:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!