Farkımız Ne? Şiiri - Sezayi Tuğla

“HİÇ” OLMAK Aslında hepimiz bir “hiç”iz. “Şimdi buda nereden çıktı” diyeceksiniz bana. “Birde kendime başka bir gözlükle bakayım dedim kendi kendime (katılmayabilirsiniz görüşlerime) . Muhasebe kantarına şöyle bir çıkıp kendimi tarttım. Beklediğimden ne kadar eksikmişim meğerse. Aynamın karşısına geçip kendime bir çeki düzen vermek istedim, boyumun ölçüsünü orada da aldım. Nefsimin beni dev aynasında (çukur ayna) gösterdiğini fark ettim. Atletik vücutlu gençlere özenip (gözlerden uzak bir yerde) ufak koşu ve hareketler yapayım dedim, pilimin bittiğini orada da gördüm. Kısacası hangi kriterlere başvurduysam, nefsime muhalif neticelerle karşılaştım daima. Nasrettin Hoca eşeğine fiyakalı bir şekilde binmek için şöyle bir sıçrar, ama birden kendini yerde serili bulur. Biraz sesli olarak; “Hey gidi Hoca, sen gençliğinde neydin be. Küheylana bir sıçrayışta biner, birde şaha kaldırırdın” der. Kafasını çevirip etrafına baktığında, kimsenin düştüğünü görmediğini anlayınca, “atma Hoca, biz senin gençliğini de biliriz” der kendi kendine. Birçoğumuz, makam mevki sarhoşu olmakla övünürüz zaman zaman. Bu payelerin sökmediği yer, zaman ve zeminlerde, kin, nefret öç alma duygularıyla yoğrulur, kabuğumuzun içine büzülürüz adeta. Bizler, değerimizi kendimiz biçmemeliyiz aslında. Birer “insan sarrafı” olan toplum ve tarih, zamanı gelince ortaya çıkaracaktır her şeyi. Bir kıssa ile örneklendirmek istiyorum konuyu; Zamanın birinde padişahlık döneminde, ilçenin kaymakamı köyün birini ziyarete gider. Köy misafir odasında, herkes ayağa kalkarak kaymakama “hoş geldin” de bulunurken, bir kenarda ilgisizce oturan, yaşlı bir köylü gözüne ilişir beyimizin. Kaymakam ihtiyarın yanına yaklaşarak; “Bey amca, beni tanımadın galiba.” “Tanıdım, sen kaymakam beysin.” “O halde sen niye ayağa kalkmadın peki? ” İhtiyar köylü; “Ben senden daha yüksek makama sahibim.” Kaymakam şaşırır, sorar; “Nasıl yani? ” İhtiyar; “Kaymakamlıktan sonra ne olacaksın peki? ” “Vali olacağım.” “Sonra? ” “Vezir olurum.” “Sonra? ” “Sadrazam olabilirim”. “Peki, ya daha sonra? ” kaymakam kısacası “hiç” der. İhtiyar kurt, cevabı yapıştırır. “Evlat, sen daha HİÇ olacaksın. Ben şimdiden hiçim ya.”