Farkedilmeyen Güzellik Şiiri - Erol Çatal

Bazı sabahlarda görürdüm seni Şebnem düşmüş bir tayfın içinden geçerken Bir kucağa koşan çocukların sarsak adımlarında Kuş cıvıltılarında eriyen dalga seslerinde Gölgede ve güneşte erguvan rengi bir baharda Form verilmemiş bir mermerin soğuk teninde Soluk ışığında bir kış gecesi yıldızının Hiç büyümemiş tohumunda bir vuslatın Bazı sabahlarda görürdüm seni Başın bir kitaba gömüiü geçerken bulutlar Bir nergis gibi geçerken sulardan adın Hiçbir göze değmeyen varlığın geçerken sokaklardan Dal bir bak içimdeki denize bir de ordan bak İnci çıkaran bir dalgıç kanat çırpan bir güvercin Aşkı mum alevinde arayan bir mestane Hiç duyulmamış ezgisinde bir firkatın Bazı sabahlarda görürdüm seni Kalabalıklar içinde belli belirsiz yürürken Sararan savrulan yaprakları arasında bir güzün Gürzüyle parçalanmış ışığından yansıyan Sen değil misin güzelliğin ecesi Başında haleli bir taç taşıyan Hayaliyle ezilirken kıpkızıl bir kalp Hiç sönmemiş arzusunda bir revnakın Bazı sabahlarda görürdüm seni Sen de bir kuyuya at yüzüğü Kuyularda bulduğun Mehlika Kuyularda kaybolur