Fazla sürmez demiştim, adını koyamadığım.
Evvelce tenhada bulduğum zaman sızdı hüzünüm.
Yanmakta, istemesem de kızıla boyanır yüzüm.
Nargilenin közü gibi harlanır çektikçe içime.
Atsam da içime saklanamaz belli olur gün geçtikçe.
Nasıl saklanır bi haberim sesiz çığlıklarımı bilmem.
Kararlığa itilirim elimden gelmez bu başka çile.
Verilen nasihatler biliyorlar olmaz ki dermanım.
Herkes bunu bilmez, gelmesin düşmanımın başına bile.
Bir görünüp bir kayboluyor efsunlu hüznüm.
Kuşandı art arda gidenler, çarparlar kalmaz kapılarım.
Kasırgalar, fırtınalar talan etti dört yanımı.
Bu son darbe takat bırakmaz ki söndü sokağımın ışıkları.
Sevinci kapışıp gittiler bulunca başka dayanak.
Bana kaldı pişmanlıkla dolu zehirli bir yürek.
Benim olmayanı benim sanmak boşunaydı anladım.
Kurnazca oyalandım yılların hebasına ben yandım.
Kalmasın bir parça huzur yüreğim olsun tarumar.
Etme bulma belli ki gözden kaçmış, sanırım bu çok ağır.
Kenan Gezici 23/07/2025
Kenan Gezici
Kayıt Tarihi : 23.7.2025 11:43:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!