Fark edilmeyen kadının intiharı

Boğazımda yarım kalmış bir nefes boğuyor beni
Ne çıkabiliyor ne de yolunu bulabiliyor
Öylece duruyor orada
Yoksunluğumla bekliyorum hayalkırıklığımın geçmesini
Şefkat,ilgi bekliyorum hüznümün kıyısında
Ne söyleyebiliyorum ne dinleyebiliyorum
İtirafım baskın gelemiyor gururuma
Sığınıyorum kuytu köşelere
ama aslında hep oracıkta bekliyorum
Toz pembe beklentilerle suçluyorum durmadan
Hatta belki de ölüm diliyorum
fakat çare olmuyor ne yazık
Gökyüzüne bakıyorum acır mı bana diye
Lakin imtihan girdabına mıhlanıp kalakalıyorum
Buruk gülümser oluyorum , gizliyorum
Sert kabuğumun altında gözyaşı seline kapılıyorum
Fark edilmeden oluyor tüm bunlar

Ayaklarım istemsizce gidiyor uçurum kıyısına
İçimden gelen dürtülere kulak kabartıyorum
Vazgeçirtiyor korkusuz korkaklığım beni
Avuçlarım terliyor, ellerim saçlarıma dolanıyor
Sadece hissizleşiyorum
ama ne fayda yine fark edilmiyorum
Öylece tebessüme,sevgiye muhtaç bekliyorum
O an düşünüyorum sadece o an
Hayatın neye ihtiyacı olduğunu
Ama anlatamıyorum ki
İçimde ikinci bir ben oluyorum
Ve yine kendime yaslanıyorum
Ruhum ölüyor, düşlerim kayboluyor
ve ben hala çırpınıyorum
Hayatın sunduklarını istedikleriyle kıyaslıyorum
İkinci bir sele kapılmamak için atlıyorum
Ama hala fark edilmiyorum