Vestiyerdeki güzel bir ceket gibiydi hayallerim.
Ne almaya param, ne de çalmaya cesaretim vardı.
Bende daha gözükara birine bıraktım.
Ben yalnız ve uykusuzum, ne var bende hayalden çok.
Var olmamış kağıtlara yazdım, uykusuz gece masallarımı.
Mektuplar gönderdim bir yığın tanıdık yabancıya.
Kırık çıkık yok, hala aynı yaratığım ben.
Hiçbir problem yok gibi palyaçoyu oynuyorum.
Bir film düşünün, bir devam filmi olsun.
Ana karakter yok, alakasız yeni moda karakterler var.
Ben de öyleyim hayatımda, oynadığım hiçbir rol yok.
Başrol gibi yalnızım, eski anlamları olan sokaktayım.
Eski defterleri kapatmak zor geliyor.
Kapının arkasındaki soğuk konuşmaları duyuyorum sanki.
Düşüncelerden oluştum ben terkedemem terminoljicikleri.
Sadece hayal kurdum, mutlu oldum ve gece üçte yazdım.
Bir uykusuz olarak, sizlere iyi geceler diliyorum.
İyi geceler yabancılar, tanıdık yabancılar ve de dostlar.
Benim gecem, bir adet melankoli tozunda
Enchalitis Lethargica'dan ibaret.
Bana iyi geceler bile dilemeyin.
Kayıt Tarihi : 28.2.2024 03:58:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!