Falcı Naçar Şiiri - Tevfik Tekmen

avuç açardık semaya
güneşe
buluta
aya
ışık isterdik
ısı
yağmur
ve yakamoz

denizler dalgalanıp durulurdu
sonra ışık gelirdi güneşten
ve ısı

bulutlar boşalıp yağmur olur
toprağın karnı suyla dolardı
o zaman menekşeler açardı avuçlarımızda
mor mor
yüreklerimizde güller
laleler
sümbüller
pembe
kırmızı
beyaz
mis kokularıyla

sonra güneş küstü bize
gitti karanlıklar ülkesine
bulutlar boş oldu
deli yeller önünde
ve kurudu yeşil çimenler
soldu cümle çiçekler
avuçlarımız nasır tuttu
kanadı çatlak çizgiler

ellerimiz çıplak şimdi
ellerimiz çorak
avuçlarımız boş
açıyorum onları
okunaksız
bak diyorum falcıya
ne görüyorsun
falcı dilini yutmuş
lal
falcı kör olmuş
ama
falcı sağır olmuş
duymuyor
falcı naçar

kasım/2018/koruköy