Falaka Şiiri - Dursun Özden 3

falaka

tabuta çakılan dört çivi-çarmıh, ağacı dar
gonca gül kızarır-kor olur, o köz özü yakar
gece kara yel, ateş olur, şimşek olur, çakar
rüzgarı arkana alıp esme-el derinden bakar

o canım gözümden gönlüme akar
erken öten horoz oldu, kanadı yar
tek nefeslik ömür, seni-beni yakar

bu kavga, göğü öpen bereketli başak
ata tohum ak, o harman yeri ala şafak
döven dişi-el işi, o keskin taşlı çakmak

un ufak, ekmek çarkı, gönül evi değirmen
döngele başım kirmen, sağdıcım, o kirvem
gelin işi kilim dokur, kirtim kirt, kirtim de kirt

beden-ayaklar mor, ıslak zeminde kanayan falaka kırık
filistin askısı çatlak, kalem tutan parmaklar kopuk-yarık
uyku kaçıran tek telaşları, o sinsi korkuları canlı-bulanık

unutmuşlardı; o kalem kılıçtan keskindi, dün buna tanık
ve sırtımızda aba, elimizde yaba, ayağımızda deri çarık
dev-gençliğim delikan, kanım akar ılık, başımda al sarık

türkünün şinanayı-harman dalı, cephedeyim, kırık saz-ney
şiir ırmağı çağlar-son çığlık: he heyde, hey hey, leylim ley!..

dursun özden