Fakirlerde sever...Düzyazı

bir sen vardın rüyalarımda aşkım
hayalimde yaşattım seni daima dolu dolu
seninle güldüm,seninle ağladım

ama sen bilmedin
haberin bile olmadı seni için için sevdiğimden
kalbimin her atışında seni andığımı bilemedin
beynimden geçen her düşüncenin sana ait olduğunu da..

attığım her adım sana gelmek istedi
döktüğüm her damla gözyaşı seni bulmak istedi
dünyana ulaşabilmek için tüm çabalarım sonuçsuz kaldı

cep delik cepken delikken cesaret edemedim sana aşkımı söylemeye
zengin aile çocuğu olmamanın acısını beter hissettim içimde
kendi kazandığım üç kuruşla,
sana sadece yokluklar içinde bir hayat verebilirdim
oysa elbette her kadın evlendimi iyi yaşamak ister
mutlu bir yuva kurmak ister,
hiç parasız mutluluk olurmu? ?

sana verebileceğim kupkuru aşkım vardı sadece
oysa sadece kuru bir sevgi karın doyurmazdı ki..

unutmaya çabaladım,
unutmak mümkün değildi seni,
ve aşkımı içime gömdüm
tek çıkar yolum buydu ne yazık ki..

fakat seni sevdim
çok sevdim
ve daima da seveceğim
bu sevgiyi günü geldiğinde mezara kadar götüreceğim
ama,sen yine bilmeyeceksin sana karşı olan duygularımı
belki biraz üzüleceksin
belkide farkında bile olmayacaksın ebedi yokluğumun..

hayat böyle sevgilim
belki sevmeye Hakkı olmasa dahi,
fakirlerde sever
gönül bu
istemesede sever
yasakta olsa sever..

aşkını,hasretini,çilesini
bir hüzünle yaşar kendi dünyasında
duvarında yürüyen örümcek kadar yalnızdır sevgi dolu rüyasında
fakat,
buna rağmen sever
içten içe kemiren bir hastalığa dönsede bu sevda..

seni yaşadım
seni yaşıyorum
ve seni yaşayacağım
süresi,
sonsuz..

sevdiğimi bilmeyen sevgilim
sana delicesine tutkun bir aşık olarak,
en azından sevgimi bu satırlarda sana anlatabildim
belki bir gün bu anonim şiiri okuyunca aklına gelirim umuduyla..

gerçeği yıldızlar kadar uzak olan,
ancak rüyalarımda elini tutabildiğim sevgilim
kal sağlıcakla...

8.Haziran.2011.İzmir
Ali Efeoğlu