Fakirin Şiiri - Veysel Şimşek

Dünyada fakir örülmüş duvar,
Bir güneş var oda zengine doğar,
Yüzü soğuk fakirin, boran kar yağar,
Nedense gelmiyor yazı fakirin.

Hep yerinde sayar kalır geçemez,
Güzel yiyip, istediğini içemez,
Umutsuz yarına karar biçemez,
Kendisine geçer sözü fakirin.

Cennet dünya onun çile hanesi,
Hüzün günü ayı, bütün senesi,
Her nereye gitse zayıf karnesi,
Nedense gülmüyor yüzü fakirin.

Sadece bu dünya zengimi hak,
İnsanlık dramı görme sen ufak,
Fark etmez akşamı, olsada şafak,
Sancısı içinde sızı fakirin.

Gün olur bulamaz kuru soğanı,
Fark etmez yaşlısı yeni doğanı,
Veysel der; Fakirsen üzme ağanı,
Ağalıkta yoktur gözü fakirin.