Fakir Yoksul Yaşamaya Alıştık

Yoktur han hamamım atım arabam,
Yatım katım ne bir tahttım tarabam,
Fakir diye dostla bitti merhabam,
Fakir yoksul yaşamaya alıştık.

Bitmez geçim telaş hayli uğraştım,
Dik durmak yıkılmamak derdine düştüm,
Gurur duydum yinede özümde piştim,
Fakir yoksul yaşamaya alıştık.

İşimiz direnmek iki ayak üstünde durmak,
Patronlar hep alır istemez vermek,
Uzak bize zenginlik hayali kurmak,
Fakir yoksul yaşamaya alıştık.

Kırık kanadımız kırık kolumuz,
Hep boş kaldı hiç olmadı dolumuz,
Ta ezelden değişmezki halimiz,
Fakir yoksul yaşamaya alıştık.

Zengin sosyeteyle tek bir farkımız,
Tek farkımız yanık olur türkümüz,
Yırtık ceketimiz yoktur kürkümüz,
Fakir yoksul yaşamaya alıştık.

Zengin yaşar fakir çeker sefalet,
Veysel derki; batsın böyle adalet,
Zenginde ölür ama asıl paradır illet,
Fakir yoksul yaşamaya alıştık.