Faili ben Şiiri - İlknur Er 2

Ben, hiçbir zaman bir elmayı tek seferde soymayı beceremedim.
Gitmene yataklık eden yolların damarlarını kesemediğim gibi!

Genetik bir hastalık gibi sardı kış yeryüzünü
Oysa ne ellerin vardı ellerimi ısıtabilecek
Ne de ceplerim.
Isırdı soğuk
Artık ellerim yok!

Yüzümde durmadan büyüyen bir sivilce gibiydin.
Bir kez sıksam dağılırdın,
Cesaret edemedim.

Bu kopardığın kaçıncı gün tenimden bilmiyorum.
Yarına düşebilmek için yeterli gücüm kaldı mı, onu da bilmiyorum.
Kansere yenik düşmüş bir hastanın ölümü beklemesi gibi
Hala bir enstrümantalde yüzünü arıyorum!

Aslında hiçbir şarkıyı haketmiyorsun!

Çok kez törpüledim ucunu kelimelerimin.
Çok kez tarttım.
Seninkiler hep eksik çıktı.
Ortaya çıkarmaya korktuğun çok iplerin vardı.

Hani hikayenin en heyecanlı yerinde uykuya yenik düşüp uyuyan bir çocuğun
Suçlu bizmişiz gibi üzerimize lanetler yağdırdığı geceden kalmıştı ya bu ayrılık,
Dün sabah rüyasında öldürdüm onu,
Hadi gel artık!