Faili ben olan meçhullerdeyim,
Sebebini bilmediğim gidişlerin göz yaşları gözümde.
Ben ağlarken toprağa düşen damlaları,
Çamura çevirdi önümdeki kumları.
Şimdi o çamurla örüyorum,
Bana gelen yollara aşılmaz duvarları.
Dönüşün olmayacak,
Artık bana gelen bütün yollarını kapattım senin.
Yıkmak istesen de yıkamazsın,
Vuslata hasret,
Bendeki sevgiye aç kalacaksın.
Bir gün beni anlayacaksın,
Nefesimi kulağında hissedince,
Söylediklerim ve benli hayaller aklına gelince,
Gözünden bir damla yaş düşünce,
Beni anlayacaksın.
Hıçkıra hıçkıra ağlayacak,
Adımı avazın çıktığı kadar bağıracaksın,
Haykıracaksın,
Yalvaracaksın,
Tıpkı benim sana yalvardığım gibi.
Olmayacak,
Duymayacak,
Görmeyeceğim seni,
Tıpkı senin beni görmediğin gibi.
Eş, dost, arkadaş kim varsa,
Kapılarını çalacaksın,
Sorup soruşturacaksın,
Bildiğin tek dosta varınca,
Duyacaksın.
Artık senli olan hayalleri,
Senin sandığım ama sana ait olmayan sevgimi,
Gerçek sahibine verdiğimi,
Duyacaksın.
Dizlerinin bağı çözülecek,
Olduğun yere yıkılacaksın.
Pişmanlığın yakıp kavuracak bedenini,
Ve her zerrende hissettiğin sevgim,
Senden kopacak,
Unutmak isteyeceksin, unutamayacaksın.
O an dikileceğim kapına,
Elinden tuttuğum,
Sevgimi hak eden tek gerçeğim,
Ve hayalimde kalan küçük bir çocuk ile
Ölmek isteyeceksin, gördüklerin karşısında.
Yapamayacak, yaşayamayacaksın,
Ve ben sana üzgünüm, meğer seni hiç sevmemişim,
Diyeceğim usulca kulağına.
KaLeMiNiN_ESiRi
Kadir KILIÇ
11 08 2024
Kaleminin EsiriKayıt Tarihi : 16.12.2024 09:00:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!