İnsanoğlu küçük doğar, sonradan büyür.
Büyük insan küçülmez, deme hemi.
Cahille değil Arifle yürü, olsada yol uzun.
Bilsen de düşün, bilmesende, biliyorum deme hemi.
Hatasız insan, olurmu insan?
Aynı dalda durur gül ile diken.
Biri güzel koku verir, diğeri elem.
Farklılıklarıyla zengin muhteşem bir düzen.
Anlasaydı insanoğlu dökülürmüydü bunca kan?
Toprak aynı, hava aynı, su aynı.
Demeyin sakın dostlar, yıkılmam diye..
Pehlivan da olsan, vurur yerden yere..
Yaşlı genç farketmez, fırsatı verdiğinde ele..
Vurulmayı dosttan öğrenir insan..
Kimine kardeş dersin, kimine can..
Sözcükler yine kalemin kapısını çaldı.
Kim o? Demeye kalmadan duygularımın içine daldı.
Bana da bir kağıt alıp, kaleme almak kaldı.
Yazmayacağım desemde, duygularım galebe çaldı.
Engel olamadım kendime.
Bırak kalsın, kırma gülün dikenini.
Her güzellikte bir zor saklıdır evlat..
Çetin zemheri korkutmasın gözünü..
Kış mevsimi yaza gebedir evlat…
Uğrarsan bir haksızlığa, zulüme..
Sonbahar gelmeden dökme gazeli..
Arif'i incitir derin sözleri..
Cahille yol tutmuş, belli izleri..
Diliyle kazdı o derin mezeri.
İçine koyarsa eyvah bana, vah bana..
Farkında mısın?
İçimizden bir parça, can, canan..
Yetmez hayat ipi, yürek bağı..
Sevgin kuşatır bütün cihanı..
Sevginle ne engeller aştın farkında mısın?
Helaldir lokmamız, aşımız..
Temizdir, paktır kazancımız.
Rızkı veren yalnız Rabbımız.
Çalıştıkça aktı alın terimiz.
Dua ede ede, geldim bu günlere.
Bir meşale yak geleceğe..
Ufuktaki puslar kalksın!
Bir adım at, harekete geç, yollar sana selam dursun!
Öyle bir nesil yetişsin ki, cihan huzuru bulsun !
Bozulsun batı düzeni, bitsin bu oyun..!
Sözüm sanadır sana ey Âşık Hüdai...!
Gönül çalamaz olmuş aşkın sazını..
Perdeler yırtıldı, teller incinmiş..
Gül'ün nazı çekilmez olmuş..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!