Sakarya' bir kız vardı
Adı zozan
Yedi yaşındaydı ama
Yüzhatları öyle demiyordu
Gözleri mahşer yeri
Dokunsan ağlayacaktı
Diyarbakır’da sokaklar karanlık
Köşe başlarında hep birileri
Korkuyorum
Tut elimi
Erkenden kabuğuna çekiliyor insanlar
Diyarbakır sessiz
Bakardın,
İçim neşeyle dolardı
Bakardın,
Titrerdi bedenim
Bakardın,
Yanardı yüreğim alev alev...
Ne gelecek var
Ne de umut
Elinde boya sandığı
Gözünde yaşı boyacı çocuk
İstemez mi önünde bir gelecek
Bugün bir şiir yazdım sana
Ağladı bütün harfler
Boyun büktü bütün ''S''ler
''E''nin hali harap
Ne yapsın tekbaşına ''N''e
Sensiz öylece.....
Ben hep seni dedim
Titreyen sesimin çaresizliğiyle
Seni dedim
Sonunu kestiremediğim yarınlara
Ana dedim, sen dedim
Bugün Nevşehire
Yılın ilk karı yağdı, nasılda efil efil sallanıyordu gökyüzünde,
İşveli ve nazlı nazlı
Bütün ihitişamıyla
Yerin ellerinden öperek
Nasılda hasret toprağa...
Baharlar gelip geçiyor
Ve öldürücü kışlar
Beni ne mevsimler anlıyor
Ne de zamansız yağan yağmurlar
Zaman senden şikayetçi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!