'"Fahişe Şiiri - Ahmet Bektaş

Fahişe

İbret ile bak Alem’e!

Bir gün fevkalade bir olay oldu!
Adam, öylesine dolaşırken;
Bir kadın işaret edip, çağırdı yanına!
Gayri ihtiyari, yöneldi!
“Fahişeyim” dedi kadın!
Adam; acımaklı…
“Bana başka gözle bak! ” dedi kadın!
Başka bir hal, an açıldı!
Kadın kocaman, yüce bir şahsiyet olarak göründü!
Adam şaşkın, sordu!
Bu hal nedir?
Kadın;
“Ben ilk tercihimi yaşıyorum!
Tercihim değişmez, rızayı seçtim! ”
“Memnun musun? ” dedi adam!
Kadın; “Rıza halinde memnuniyet var! ”
“Değişir! ” dedi adam!
“Değişir, evet ama değişene kadar sürer! ” dedi kadın!
Kadını bir daha görmedi o adam!
Belki değişmemiştir!
Ne fark eder!
Hepsi göreceli!
Gördüğü “İnsan” gerçekten yüce bir insandı!
Çok garip değil mi?
Tüm ezberleri alt üst oldu adamın!
Diğer insanlara da ibretle baktı!
Şaşkındı!
Çoğu “İnsan” görünümlüler, “İnsan” değildi!
Peki o kadın kimdi?
Gerçekten fahişe miydi?
Ne olduğu ya da nasıl göründüğü önemli miydi?
Bakış!
Bir bakış yeter, her şeyi anlamaya; anlatmaya…

Ahmet Bektaş