'Dila Ra Şiiri - Ahmet Bektaş

Dila Ra

Seyrinde şimdi Ra,
Gözün aydı, gülsün yüzün;
Gönlümü çelen DilaRa.

Zuhur vakti!
Göster nuru!
Aslın bende…

Gül kokumu aldın mı,
Rüzgar gibi es!
Evvel de ahir de O!
O’ndan O’na seyir var!
Gel! Aslına yönel!
“Ben”i bana göster …

Süzülen her damla göz yaşınla
Açılır bu devran;
Zuhurunda sadakat!
Fecri sadık…

Gayri bitsin hüzün,
Sen benim en güzel yanımsın!
Her şey O’ndan!
Hepsi Benden…
Zaten,
“Bugün Ahmet Benim”

Coşarım,
Ben, “Ben” deyim; “Bende” değilim…
Sen, “Ben” desin; “Benden” sin…

Korkma! Sönmez!
Sönmeyecek, karanlığı delen;
Işık ötesi, sarılarak giden bu Nur!
Doğuyor sevgi,
Zühre, Mars’tan gebe…
Şükür Ya Hamîd; Ya Vahîd!

Rahim olan, MariA;
Rahmet yağdıran, FatmA;
Bağışlanan, CeylA;
Gönlümü Alan, DilarA.

Ahmet Bektaş