Yarı ürkek çıkardı kafasıını deliğinden, kendi kendine hayıflanıyordu
Nasılda acıkmışım diye söylendi nereden bulsam bir parça yiyecek
Zaten biraz karnımı doyursam bütün halsizliğim kaybolup gidecek
Şu köşedeki kedide nereden çıkdı canım ne var orada öyle pinekliyecek
İnsanoulu pek garip neden beni sevmezler ne yapmışım fare olupda
Sadece karnımı doyurmak istiyorum kızacak ne varki bunda
Açlıkdan öleyimmi yani hemde onca yemek dururken ortalıkda
Oysa onlar yanlız kendilerini düşünürler hemde bu bollukda
Benden ne istiyorlar acaba anlamam mümkün değil
Evin kedisi değilimki birazcık peynir için sürtünecek
Asla kulubedeki köpek değilim kemiğim önüme gelecek
Zaten o hazırcılar kelle koltuda doymayı nereden bilecek
Beni sevmiyorlarmış umurumdaydı halimden memnunum ben
Kimseye beyendirmek zorunda degilim kendimi ayrı ayrı kılıkda
Kedi gibi riyakar olamam köpekle yarışamam kaypaklıkda
Üstelik benim ilkelerim var zaten olamam böylesi çıkarcı dostlukda
Yaşantısını bu yönüyle hiç düşünmemişdi ilk defa kendisiyle övündü
Evet o bir FAREYDÝ bununla gurur duyup herkese kızdı köpürdü
Ömründe ilk defa tedbiri elden bırakıp evin kedisini unutdu
Yinede fare olmanın dayanılmaz hafifliği ile mesut ve bahtiyar öldü
Kayıt Tarihi : 12.10.2006 12:11:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!