Ezikler Şiiri - Önder Karaçay

Aynı sepete konulanlar ezilirdi
Segmentlere ayrıldı ezilecekler

Müşteri diyorlardı en kabasından
Cebini boşalttıkları herkesi
Karanlık localarda eziyorlardı

Tabanda kuş uçurtmaz
Tavanda hamuduyla götürürlerdi

Hiç ezilmediler sadece ezmeyi bildiler
Görevlerini ezeceksiniz diye öğrendiler
Ezilenler uyansaydı
Ezenlerin de ezildiğini görecektiler

Dünya ne kadar küçük aslında,
Hiç küçülmeyeceğini sandığın büyüklerin,
Ezilebileceğini düşünmek
Ne büyük özgürlük

Acılarla yoğrulmuşların karşısında,
Yoğrulmadan ezilmek ne büyük bir eziklik...

Tükürülecek bir yüz bulamamak
Bulunsa bile yüzü tükrük tutmamak
Tam bir rezillik

Başkalarının haklarıyla,
Ezmeyi bir meslek gibi
Kollarına takılmış bilezik

Önder Karaçay