Ne zavallı, ne bitkin adamdı,
Bir masaya bile hakim olmayan.
Tuttu en yakınlarını, girdabına...
Soktu, soktu, çıkardı.
Ne büyük hayalleri vardı;
Hiç biri gerçekleşmeyecek.
O ne küçükcüktü öyle,
Hayalleri onu kaptı,
Duvara çarptı.
Gariban bir tohumdu.
Yaşadı, hep öyle kaldı.
İçinden on adam çıkardı,
Bir kendini bulamadı.
Kayıt Tarihi : 30.4.2004 11:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!