Bir gecikmişliğin mektubudur bu sana.
Bir geç kalınmışlığın kalıntıları…
Senden sonra içime batan ne kaldıysa yüreğime hediye,
Hepsi bitmiş bir aşkın kalın tığları…
Batıyor canıma,
Canım cehenneme…
Hiçbir kadın bir ilişkiye biteceğini düşünerek başlamaz, son olmasını diler…
Erkek için tecrübeden ibaret olan bazı yaşanmışlıklar, kadın için büyük kayıplar demektir. Bu yüzden kolay bitiremezler yüreklerinde, biraz zaman gerekir.
Dünyanın neresine gidersen git bu böyle…
Yaşadığı ilişkinin etkisinden çıkmaya başlayan kadın daha da güzelleşir. İşte tüm güzellik ve ihtişamıyla evren o zaman kucak açar ona. Keşfedilmemiş bütün harikalarını sunar. Hayatın tadılmamış en muhteşem günlerinin kapıları aralanır. Etrafındaki insanların sayısı artar…
Bu yüzden kaybetmek istemediğin kadını sakın yokluğuna alışacak kadar yalnız bırakma. Seviyorsan eğer; basit tartışmalardan sonra onu aramamakla cezalandırmaya çalışma, gurur yapma… Bir kadın, bir erkeğin sesini duymamaya alışırsa daha sonradan duymaya tahammül bile edemez. Çünkü kadını bağlayan şey ne kadar sevildiği değil, ne kadar sevdiğidir. Sen ne kadar seversen sev, onun sevgisi bittiğinde her şey bitmiş demektir.
En son ne zaman bir kadını sevdin?
Ama öyle öptün, sarıldın, uyudun falan değil; en son ne zaman bir kadını gerçekten sevdin?
Kaybetmekten korkarak, yanındayken bile özleyerek, deli gibi kıskanarak, koruyup kollayarak... Delikanlı adam korkmaz diye bir şey yok. Korkacaksın! Sevdiğin kadını kaybetmekten korkacaksın, kıskanacaksın da... Sokakta elinden tutacaksın, tanıdığın herkesle onu tanıştıracaksın. "İşte benim hayatım bu! " der gibi tanıştıracaksın. Güzel bir kadın sevmek istiyorsan onu gülümseteceksin. Çünkü dünyanın en güzel kadını mutlu bir kadındır.
Bu yüzden kirpiklerini sev bir kadının,
Avuç içlerini,
Makyajsız yüzünü,
Hayır hayır…
Sana kıyamadığımdan canıma okumana izin vermeyeceğim bu defa!
Şimdi seni sana anlatmanın tam da sırası!
Ne bir öfke nöbetidir bu,
Ne de bir sinir harbi…
Son bir defa içinden geçir,
Gittin mi gerçekten?
Sonunda terk ettin beni yani öyle mi?
Aptal…
Senin bedenine zaten ben hiç sahip olmadım ki!
Bak hala hayalin uyuyor misafir odamda
Gözlerin duruyor yatak odamın tavanında
Sen teşhisi gecikmiş en tehlikeli iç hastalığımsın
Çoktan sevmişim seni…
Aşkın cinsellikle bulaştığını savunanları g*t edercesine
Bakışlarından bile korunan gözlerimde,
Ütopik ve en platonik aşk olarak yaşatıyorum seni içten içe…
Ne ulu dağlar aştım aşkına
Sevda türküleri çağladım yükseklerden düşerken
Köpürdüm,deliye döndüm, coştum
ama
Yorulmadan aktım sana...
Ne kurak topraklar suladım uğruna.
Hadi dök içini rahatlarsın diyor herkes
Biraz sen dökülüyor dilimden kızıyorlar
Oysa ki içim dışım hep sen!
Anlamıyorlar….
Kandırmayalım şimdi birbirimizi, bunun adı aşk olamaz!
Yanında ben vardım en olmadık zamalarında
Bütün aşk krizlerinin tek antibiyotiği
En az bir serum şişesi kadar hayat doluydum sana
Hani derler ya 7/24 açığız diye
İşte ben öyleydim tüm aşk sendromlarına
Ve çaresiz bir hasta sıcaklağında gelirdin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!